Sorgardagur á Skarði Tollaksmessudag 1913 Yrking

Sorgardagur á Skarði 23 des. 1913

Lag: Ánagjógv

                      1                                                                   7

Á Tollaksmessu í fornu tíð                            Haraldssundsbáturin rør framvið

var Skarð ein bygd sum flest                        sær Skarðsbátin liggja harhjá

tá svongdin hon dróg, og síðan vann           nú veðrið er ringt, og aldan stór

teir gingu sær oman í neyst.                         teir seinastu fingu at sjá.

                      2                                                                   8

Teir síðani drógu sín bát avstað                   Dagurin líður og veðrið er ringt

tó høg er tann bakkatrom                             nú heima tey stúra av neyð

og síðani flotaðu teir tað far                         kann nakar koma til húsa heim

so stilt og so kyrt og so milt.                        nú vindur um húsini fleyg.

                      3                                                                  9

Til árarnar settust teir megnar menn            Grátur og stúran um bátin tá

ei kendu teir framtíð tann dag                       tað leggur um bygdina brátt

og sangurin ljóðar mót bergið hátt                hvat skulu vit gera ---- so hjálparleys

tá báturin róðið avstað.                                 nú svart er, og alt sýnist grátt.

                   4                                                                      10

Veðrið var gott og mánin sást                       Men eingin kom aftur av havinum tá

so klár var tá luftin at sjá                               so tung var tann løtan hjá teim

teir togaðu seg á Flógvan norð                     tey vantaðu ---- vónaðu allan tann dag

og nakað frá landinum tá.                             men eingin av teimum kom heim.

                    5                                                                   11

Nakkurin stendur so sterkur enn                   Tann lagnudagin vit minnast her

og konan sær stendur hjá                             tó hundrað ár liðin er her

teir línuna settu ----- tað álit var                    vit seta ein varða her á hesum stað

nú lotar hann norðan ífrá.                             við virðing ---- hann minni os ger.

                     6                                                                  12

Morgunin líður og nú tað sást                       Vit takka nú fyri tann stuðul her

at vindurin veksur so skjótt                           sum felagið runnið er av

og glaðar á sjónum ---teir hugsa tá               og takka so Guði, sum lív os gav

nú havið tað brúsar so ljótt.                           nú sólin hon gongur í kav.        

Jákup Mirmann Signar Jacobsen hevur yrkt.